انرژی مورد نیاز برای به حرکت در آوردن اجزاء ماشین توسط سیستم قدرت تأمین میگردد. توان مورد نیاز توسط تعدادی ژنراتور که با سوخت دیزل کار میکنند تأمین میشود، برای آشنایی با سیستم قدرت دکل های حفاری همراه با دریلینگ استور باشید.
یک دکل حفاری (Rig) به 2 تا 4 موتور بسته به اینکه چاه تا چه عمقی حفر خواهد شد، نیاز دارد. دکلهای حفاری (Rigs) عادی دارای 3 تا 5 موتور با قدرت 500 تا 1500 اسب بخار میباشد که با هم توانی بین 1500 تا 7500 اسب بخار تولید میکنند. توان تولید شده توسط دو روش مکانیکی و الکتریکی به اجزای دکل منتقل میشود. در یک دکل مکانیکی (Mechanical Rig)، تسمهها، زنجیرها، چرخهای دندانهدار و پولیها قدرت موتور را به سایر اجزای دکل (Rig) انتقال میدهند. دکلهای الکتریکی (Electric Rigs) به تسمهها، زنجیرها، چرخهای دندانهدار یا پولیها نیاز ندارند و قدرت الکتریکی از محرکهای اولیه به موتورهای الکتریکی در هر جزء منتقل میگردد. امروز دکلهای مکانیکی منسوخ شدهاند و بیشتر از دکلهای الکتریکی استفاده میشود زیرا مونتاژ و نگهداری آنها از انواع مکانیکی بسیار آسانتر بوده و همچنین ضریب اطمینان آنها نیز بمراتب بالاتر است.
محرکهای اولیه (شکل 3) انرژی بدست آمده توسط احتراق یک سوخت را به انرژی حرکتی و نیرو تبدیل میکنند.
همانطوری که گفته شد یک دکل حفاری (Rig) ممکن است به 3 تا 5 موتور نیاز داشته باشد و مجموع قدرت موتور دکل (Rig) ممکن است در بازهای بین 1500 تا 7500 اسب بخار یا 1000 تا 5000 کیلو وات قرار داشته باشد. در گذشته هنگامی که تقاضای گاز طبیعی بسیار محدود و گاز طبیعی ارزان بود استفاده از مقدار زیاد گاز طبیعی برای تولید بخار به عنوان محرک اولیه در یک دکل حفاری (Drilling Rig) موتورها دیزل هستند. موتورهای دیزل گشتاور بیشتری در سرعتهای کم نسبت به موتورهای بنزینی تولید میکنند. امکان تولید گشتاور بالا در سرعتهای پایین در هنگام حرکت دادن وسایل سنگین روی یک دکل (Rig)، یک امتیاز به حساب میآید. استفاده از موتورهای با سوخت بنزین به علت مصرف بالای بنزین، فرار بودن آن و ایجاد خطر آتشسوزی و انفجار در دکلها معمول نمیباشد.
وظیفه این سیستم جدا از اینکه دکل (Rig) روی زمین باشد یا در دریا انتقال قدرت از محرکهای اولیه یا موتورهای دیزل به اجزای مختلف دکل میباشد. به این سیستم انتقال قدرت، محرک (Driver) میگویند.
روی یک دکل دارای محرک مکانیکی (Mechanical Drive)، قدرت از موتورها به وینچ اصلی (Drawworks)، پمپها، و سایر ماشینآلات دکل (Rig Machinary) توسط یک سیستم مکانیکی تحت عنوان Compound (شکل 4) منتقل میشود. این ترکیب (Compound) از کلاچها، کوپلینگها، چرخهای دندانهدار، زنجیرها، تسمهها، پولیها و شافتها تشکیل شده است (شکل 5).
روی یک دکل دیزل – الکتریکی، موتورهای دیزل، ژنراتورهای بزرگ الکتریکی را به حرکت درآورده و نیرو و انرژی حاصل توسط کابلها به سوئیچهای کنترل دکل فرستاده میشود.
دکلهای الکتریکی به دلایل ذیل جایگزین دکلهای مکانیکی بزرگ شدهاند:
1- آنها را میتوان سریعتر برپا کرد و بنابراین دارای ارزش و کارایی بیشتری هستند.
2- راندمان و کارآیی سیستمهای الکتریکی بیشتر است.
3- سیستمهای الکتریکی دارای قابلیت ذخیره انرژی میباشند.
4- این سیستمها امکان ایجاد زیرساختهای (Substructures) بلند مورد نیاز برای حفاری عمیقتر، را ممکن میسازد.
5- این سیستمها صدای کمتری تولید میکنند.
6- بعلت نیاز به فضای کمتر، برای استفاده در سکوهای دریائی مناسب میباشند.
7- امکان نصب این سیستمها در فاصله دورتری از دکل وجود دارد.
روی یک دکل دیزل – الکتریکی، محرکها ژنراتورها را به دوران درآورده و باعث تولید جریان متناوب AC که دارای خاصیت کنترل و انتقال راحتی است میشود. یکسوکنندهها جریان برق AC را به جریان برق مستقیم DC تبدیل میکنند که این نوع جریان به سمت موتورها هدایت میشود. وقتی که موتورها توسط جریان DC قدرت گرفتند، کنترل سرعت آنها راحت و آسان میشود.
چیدمان سیستمهای یک دکل دارای استاندارد ثابتی نیست. محرکهای اولیه (Prime Movers)، وینچ اصلی (Drawworks) پمپها، و محرک فوقانی (Top Drive) میتوانند به روشهای مختلفی جایگذاری شوند که این امر بسته به خواست و نظر مقاطعهکار حفاری (Drilling Contractor) دارد شکل (8). سیستم بالابر (Hoisting System)، در هنگام بالا آوردن لوله یا قرار دادن جداره در جای خود، به سنگینترین و بیشترین منبع تغذیه و تأمین قدرت نیاز دارد. دومین استفاده کننده قدرت، سیستم به جریان انداز سیال حفاری میباشد. پمپهای گل حفاری، میتوانند خودشان منبع قدرت داشته باشند و یا میتوانند از همان موتورهایی که چرخنده (Rotary) یا محرک فوقانی (Top Derive) را میچرخانند، هر کدام که قدرت کمتری بخواهد، استفاده نمایند.
شکل 7 – انواع سیستم قدرت دکل
شکل 8 – چیدمان یک دکل بزرگ زمینی یا خشکی