سیستم بالابر، ساقه حفاری (Drill Stem) را درون چاه بالا و پایین برده و همچنین رشته جداری (Casing String) را در داخل چاه پایین میبرد. سیستم بالا کشیدن از زیر ساختار و شالوده (Substructure)، دکل حفاری (Derrick)، وینچ اصلی (Drawworks) که بعضی اوقات Hoist نامیده میشود، بلوک تاج (Crown Block)، بلوک انتقال (Traveling Block) قلاب (Hook) و کابل حفاری (Wire Rope) تشکیل شده است. در مقاله آشنایی با سیستم بالابر Hoisting system همراه با دریلینگ استور باشید.
بنیان یا زیرساختار، وظیفه تحمل وزن دکل حفاری (Derrick)، میز چرخنده (Rotary Table) و تمام بار ساقهی حفاری وقتی که ساقه درون چاه معلق است یا بصورت ایستاده در دکل قرار دارد را بر عهده دارد. همچنین زیرساختار وظیفه تحمل وزن رشته جداری (Casing String) را هنگامی که جداره در حال وارد شدن به چاه میباشد بر عهده دارد. همچنین ارتفاع و بلندی زیرساخت، میبایست فضای کافی جهت نصب شیرهای فورانگیر (BOP) را تأمین نماید. سطح کف دکل (Rig Floor) همچنین محل نصب وینچ اصلی (Drawworks)، صفحه کنترل حفاری، اتاق کار حفار و سایر تجهیزات میباشد.
ردهبندی دکلها (Derricks) براساس میزان بار عمودی که میتوانند حمل کنند و سرعت بادی که در برابر وزیدن آن از اطراف میتواند تحمل کنند انجام میشود.
مقدار و مجموع ظرفیت تحمل بار دکل (Derrick) ممکن است بین 250000 تا 1500000 پوند (110 الی 660 تن) یا بیشتر تغییر نماید. یک دکل (Derrick) عادی میتواند در برابر بادهایی با سرعت 100 الی 130 مایل در ساعت (160 الی 210 کیلومتر در ساعت) با قفسه های پر از لوله و بدون نیاز به سیمهای متصل به قلابهای متصل به زمین مقاومت نماید.
ارتفاع یک دکل (Derrick) در حجم و ظرفیت تحمل بار آن تأثیر ندارد اما ارتفاع، طول قسمتی از ساقه حفاری که خدمه (Crew) میتوانند در چاه وارد کنند را محدود میکند. دکلها (Derricks) به طور عادی دارای ارتفاع 135 تا 145 فوت (41 تا 44 متر) میباشند. بلوک تاج (Crown Block) باید در ارتفاع کافی در بالای دکل باشد. این ارتفاع اجازه گردآوری و انبار کردن موقتی ساقه حفاری (Drilling Stand) در هنگام بیرون کشیدن از چاه به منظور تعویض مته یا دلایل دیگر را میدهد.
وینچ اصلی که بعضی اوقات به آن بالابر (hoist) گفته میشود، در اصل یک استوانه بزرگ است که کابل حفاری را به داخل یا خارج میپیچاند و ساقه حفاری و مته را بالا یا پایین میبرد. از تجهیزات مخصوص بکاربرده شده روی وینچها CatHeadها هستند که برای سرهم کردن (Make Up) و از هم جدا کردن (Break Out) لوله ها بکار میروند. وینچ اصلی (Drawworks)ها شامل یک استوانه دوار به شکل یک قرقره بسیار بزرگ که کابل حفاری (Drilling Line) به دور آن پیچیده شده است، میباشند. هنگامی که وینچ اصلی (Drawworks) در حال کارکردن هستند، طبلک یا قرقره میچرخد و بسته به جهت دوران آن، با پیچاندن کابل حفاری بلوک انتقال را بالا میبرد یا با آزاد کردن کابل بلوک را پایین میآورد. ساقهی حفاری به بلوک انتقال (Traveling Block) متصل شده و بنابراین با آن بالا یا پایین میرود.
Catshaft یک محور متصل شده بین وینچ اصلی و طبلک فرعی است و انتقال دهنده قدرت از وینچ اصلی به طبلک فرعی (Cathead) میباشد. حفاران برای سرهم بندی رشته حفاری از طبلک فرعی (Cathead) مخصوص سرهمبندی استفاده مینمایند که در سمت حفاری کننده منجنیق قرار دارد. یک زنجیر متصل به انبر مخصوص (Tong) به دور قرقره مخصوص (Cathead Spool) پیچانده میشود و توسط یک کارگر، انبر به دور لوله سفت میگردد و با چرخیدن محور Cathead و کشیده شدن زنجیر، اتصال لوله ها محکم و سفت میگردد. Cathead مخصوص جداسازی (Break out) درست در موقعیت مقابل Cathead سرهم بندی (Make Up) قرار دارد و بصورتی که در بالا توضیح داده شد لوله ها را از هم جدا میکند.
سیستم ترمز وینچ اصلی به حفاران توانایی کنترل حرکت هزاران پوند لوله حفاری یا جداره را میدهد. روی اکثر دکلها دو سیستم ترمز وجود دارد. یکی ترمز اصلی که بصورت مکانیکی است و میتواند بار را کاملاً متوقف نماید. هنگامی که آن ترمز خلاص میباشد، قرقره وینچ اصلی کابل حفاری را برای پایین آوردن بلوک انتقال آزاد میکند. سیستم دوم ترمز کمکی بصورت هیدرولیکی یا هیدروماتیک است و میتواند سرعت پایین روی بلوک انتقال را کنترل کند، اگرچه نمیتواند بلوک را بطور کامل متوقف کند. ترمز کمکی مقداری از مونتوم تولید شده توسط یک بار سنگین را جذب میکند که این کار به ترمز اصلی اجازه میدهد تا مؤثرتر و با کارآیی بیشتری عمل نماید.
سیستم انتقال قدرت وینچ اصلی به حفار امکان انتخاب یک بازهی گسترده از سرعت بالا کشیدن لوله را میدهد. قرقرهی روی وینچ اصلی میتواند حداقل 4 و معمولاً به اندازه 8 سرعت مختلف را داشته باشد.
بلوک تاج (Crown Block)، بلوک انتقال (Traveling Block) و کابل حفاری بار مربوط به لوله را در دکل، چه زمان پایین فرستادن لوله در چاه یا بیرون کشیدن لوله از چاه، تحمل میکنند. بلوک انتقال به وسیلهی کابل حفاری (Wire Rope) از بلوک تاج معلق میباشد. در طول مدت حفاری، باری که بلوکها و کابل حفاری باید تحمل کنند شامل قلاب (Hook)، مفصل گردان (Swivel) یا محرک فوقانی (Top Drive)، لوله های چهارپر (Kelly)، لولهی حفاری وزنه های حفاری و متهی متصل شده به انتهای وزنه های حفاری میباشد. در زمان سیمانکاری دیوارهی چاه، یک رشته از لوله مخصوص که به آن جداره (Casing) گفته میشود باید در داخل چاه پایین فرستاده شود و سیمانکاری صورت گیرد. رشته جداری معمولاً بار سنگینتر از لولهی حفاری و وزنه ها را به سیستم اعمال مینماید. بلوکها باید برای تحمل بارهای سنگین، قوی باشند و اصطکاک نیز باید تا حد ممکن در بلوکها حذف شود. بنابراین بسیار مهم است که یاتاقانها بخوبی ساخته و بطور مناسب روغنکاری و روانکاری شوند.
در برخی از دکلهای حفاری برای ایمنی بیشتر از یک سیستم بالابر هوائی (Air Hoist) برای بالا کشیدن بارهای سبک استفاده میگردد.
بلوک تاج یک مجموعه ثابت از پولیهای بزرگ یا قرقره های شیاردار (Sheave) است که در بالای دکل نصب شده است (شکل 11). وظیفه بلوک تاج، انتقال وزن رشته حفاری از وینچ اصلی توسط کابل حفاری به دکل میباشد. قطر قرقره و چرخ شیارداری که کابل حفاری از دور آن عبور کرده معمولاً 5 فوت (5/1 متر) یا بیشتر میباشد و قطر پینهایی که چرخ شیاردار روی آن میچرخد ممکن است 1 فوت و یا بیشتر باشد.
کابل حفاری بلوک انتقال (Traveling Block) را از بلوک تاج (Crow Block)، آویزان میکند. برخلاف بلوک تاج، بلوک انتقال در دکل حفاری ثابت نبوده و بهمراه لوله ها و بلوک رشته حفاری به بالا و پائین حرکت مینماید و همانند بلوک تاج، بلوک انتقال هم دارای چندین چرخ و قرقرهی شیاردار میباشد. (شکل 12) متعلقات و ملحقات بلوک انتقال شامل یک فنر برای عمل کردن به عنوان جاذب شوک و یک قلاب بزرگ که تجهیزات آویزان کردن رشتهی حفاری به آن متصل شده است، میباشد. قلاب روی بلوک انتقال میتواند به یک میلهی فولادی استوانهای که به آن Bail (شبیه به دستهی یک سطل است) گفته میشود، متصل گردد. دو bail دیگر که معمولاً به آنها Links یا اتصالات گفته میشود بالابرها (Elevators) را به قلاب متصل میکنند (شکل 13) بالابرها یک مجموعه از گیره ها (Clamps) هستند که کمک چرخانها (Rotary Helpers) آنها را روی لوله های حفاری محکم چفت میکنند برای آن که حفاران بتوانند لوله های رشته حفاری را به داخل چاه بفرستند و یا از داخل چاه بیرون بکشند.
کابل حفاری، از بهم بافتن چندین رشته سیم فولادی طبق شکل 14 ساخته میشود. کابل حفاری به طور خاص برای بلند کردن بارهای سنگین موجود روی سکو (Rig) طراحی شده است.
کابل حفاری ممکن است در دکل بصورت پیچیده شده روی یک قرقره آماده باشد. بنابراین میبایست آنرا در قرقره های بلوکها انداخت. عملیات انداختن کابل در قرقره ها (String Up) به صورت زیر میباشد:
گرفتن سر کابل و رد کردن سر آن از روی پولی بلوک تاج و سپس رد کردن از روی پولی اول بلوک انتقال که روی کف دکل درون یک گهوارهی ثابت نگهداشته شده است. پس از عبور سیم از روی بلوک انتقال مجدداً کابل را بالا برده و از یکی دیگر از چرخهای شیاردار بلوک تاج عبور میدهند. این کار متناوباً انجام میشود تا زمانی که کابلها به اندازهای که تحمل وزن مورد نظر را داشته باشند از روی پولیها عبور نمایند. تعداد چرخهای شیاردار روی بلوک تاج همیشه یکی بیشتر از تعداد چرخها روی بلوک انتقال میباشد. یک کابل کشی 10 کابله به 6 چرخ شیاردار روی بلوک تاج و 5 پولی روی بلوک انتقال نیاز دارد. چرخ اضافی روی بلوک تاجد مربوط به کابل مرده یا Dead Line میباشد. میزان کابل مصرفی به عمق چاه و وزن لوله ها بستگی خواهد داشت. بعد از آنکه کابل حفاری برای آخرین بار از روی بلوک تاج گذشت، کارگران سر سیم را بطرف وینچ اصلی میکشند و در داخل قرقره آن بار محکم میکنند. سپس وینچ اصلی را روشن کرده و چندین دور آن را میگردانند. به آن بخش از کابل که بین بلوک تاج و قرقرهی کابل قرار دارد و در داخل یک مهار (Anchor) محکم شده کابل مرده (Dead Line) گفته میشود. در انتها با جمع کردن کابل توسط وینچ اصلی، بلوک انتقال از روی زمین بلند شده و در ارتفاع مورد نظر قرار میگیرد.
بدلیل اینکه کابلهای حفاری به طور مداوم در داخل چرخهای شیاردار حرکت میکنند باید به طور مستمر و مکرر مورد بازرسی قرار گیرند. معیار سایش در واحد تن، مایل یا مگاژول اندازهگیری میشود. وقتی که کابل بالابر (120 تن) بار را به اندازهی 1 مایل یا KM6/1 حرکت میدهد، کابل به اندازهی 1 تن مایل Ton – Mile (مگاژول Mega Joule) سائیده میشود. برای حرکت دادن کابل سائیده شده، ابتدا بلوک انتقال را در داخل دکل آویزان میکنند بطوری که نتواند حرکت نماید و یا بلوک را روی کف در وضعیت ایستاده نگه میدارند. در همان حال، کابل حفاری را از وسط چرخهای شیاردار بدون حرکت دادن بلوک انتقال، حرکت میدهند. سپس بستهای روی مهار کابل مرده را شل و لق میکنند. (شکل 15) حفاران منجنیق را روشن کرده و طول مورد نیاز کابل حفاری را از وسط بست و مهار کابل مرده عبور داده و دور قرقرهی وینچ اصلی میپیچانند و به مقدار کافی کابل را از بست مهاری عبور میدهند تا اطمینان حاصل شود که نقاط سائیده شده روی کابل از روی قرقره ها جمع شدهاند. در انتها، خدمه بستها و گیره های مهار کابل مرده را مجدداً سفت و محکم میکنند و بلوک انتقال را از قیود آزاد میکنند. و به وضعیت کاری عادی باز میگردانند.